اثربخشی گروه درمانی بر مبنای روش های هوشیاری فراگیر انفصالی در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه­درمانی بر مبنای روش­های هوشیاری فراگیر انفصالی (dm) در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد بود. روش­کار: در این کارآزمایی بالینی با دو گروه آزمون و شاهد، ابتدا 24 نفر از مراجعین مرکز یاوران امید مشهد در سال 1392 به صورت هدف­مند انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. این تعداد به دلیل ریزش به 5 نفر در هر گروه رسید. گروه آزمون 3 هفته (6 جلسه­ی یک ساعته) در جلسات گروه­درمانی بر مبنای روش­های dm و گروه شاهد در این ­­­­زمان در برنامه­ی گروه­درمانی معمول مرکز شرکت کردند. دو گروه قبل و بعد از درمان پرسش­نامه­های پیش­بینی از بازگشت، فراشناخت-30 سئوالی، افسردگی و اضطراب بک و هم­چنین گروه آزمون پرسش­نامه­های بهبود کلی بالینی و رضایت­مندی مراجع را در پس­آزمون تکمیل کردند. تحلیل داده­ها به کمک آزمون­های آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره، آزمون تی و محاسبه درصد بهبودی با استفاده از نرم­افزار spss نسخه­ی 19 انجام شد. یافته­ها: نتایج تحلیل کوواریانس نمرات متغیرها در دو گروه تفاوت معنی­داری نشان نداد (05/0<p) اما نتایج آزمون تی نشان­دهنده­ی کاهش معنی­دار اضطراب گروه آزمون بود (03/0=p). نمرات درصد بهبودی، رضایت­مندی مراجع و بهبود کلی بالینی نشان­دهنده­ی بهبود بیشتر گروه آزمون و رضایت از درمان و گزارش میزان بهبودی کلی بسیار مطلوب از سوی این گروه بود. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد گروه­درمانی بر مبنای روش­های هوشیاری فراگیر انفصالی در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد مفید است.